​

 

Bij het verlies van een dierbare (partner, ouder, kind, vriend(in),..) verandert er veel in je leven. De wereld ziet er anders uit, niets is meer hoe het was. Soms stel je vast dat de dingen die eerst belangrijk voor je waren er plots niet meer toe doen, of je ervaart in de relaties met de mensen rondom jou niet dezelfde band. Het valt niet mee om de draad weer op te pakken. Voor de buitenwereld gaat het leven gewoon door. En de wijze waarop de omgeving tegen rouw aankijkt, beïnvloedt ook jouw manier. Je probeert boven te blijven in een zee van gevoelens: verdriet, pijn, eenzaamheid, verwarring, kwaadheid, onmacht... Rouw is geen ziekte, het is de normale aanpassing aan een verlies. Omgaan met verlies is een voortdurend proces dat je voor de rest van je leven meedraagt en op verschillende manieren raakt. In gesprekken bij een therapeute krijg je een respectvolle benadering van je verhaal, mag je praten of niet praten, word je bijgestaan in je gevoelens en gedachten en kan je op eigen tempo op adem komen.